Hoi Kees,

Mooi die laatst geschreven brief van jou over het oude en vooral nieuwe jaar. Ik proef daar zelfs een beetje filosofie in. Of is dat al te veel eer voor jouw neergepende gedachtes? Je laat die vergezeld gaan met de mededeling van allerlei leuke schrijfbezigheden, waarmee je – althans volgens jouw zeggen - helemaal niemand kwaad doet. 
Het begint met het tikken van alom bekende liedteksten, die je aanvult met eigen regels. 

Goede Gerard

Al weer een nieuw jaar. Ik vraag me nog even af of ik daar blij mee ben of niet. Vooralsnog troost ik me met de gedachte, dat ik blij of niet blij kan zijn, zonder dat dat veel verandert. Ik ben -geloof ik- niet van het negatieve soort, dus geneigd blij te zijn met 2024. Dat was ik met 2023 ook, maar als ik terugkijk is daar maar weinig reden voor. Wees niet bang, ik ben niet van plan om alle redenen na te gaan om NIET blij te zijn met 2023. Bovendien is dat jaar inmiddels geschiedenis. Ik zou het wel fijn vinden als we per de eerste dag van het nieuwe jaar ook opnieuw konden beginnen. Gewoon op nul, gebruik makend van de ervaringen van het oude jaar. Want is dat niet het mooie van het leven: ervaringen gebruiken om vervolgens beter te leven? Daar heb ik over nagedacht, maar ik ben gestuit op het probleem, dat mensen met wie ik het oneens ben over hun manier van leven, ook hun ervaringen gebruiken om vervolgens beter te leven. Normaal gesproken leidt dat tot een verergering van mijn gevoel het met hen oneens te zijn. Dat komt in het kort neer op een snel (verder) uiteengroeien en dat lost naar mijn idee niks op.

Goede Gerard

Ik stuur je deze brief als eerste product in deze serie vanuit mijn nieuwe onderkomen, mijn tuinkantoor. Ik zal je de beschrijving besparen, je komt maar een keer kijken. Maar ik kan je wel vertellen dat de ontstane situatie zorgt voor allerlei inspiratie, die mijn leven (nog) boeiender maakt. Als dit nou, wat je regelmatig hoort, een man’s cave is, snap ik niet dat wij mannen (!) ooit in rijtjeshuizen en dergelijke onderkomens zijn gaan wonen. Het barst in ons landje weliswaar niet van de grotten, maar daar moest toch iets op te vinden zijn geweest. Er waren in deze buurt heel wat enorme stenen te vinden die met wat ingenieuze stapeltechnieken tot grot omgevormd hadden kunnen worden.

Doe mee aan de laddercompetitie!

Goede Gerard,

Laatst wilde ik met een belangwekkende boodschap de knuppel eens in het hoenderhok gooien, tot ik me realiseerde, dat me dat op tenminste heftige onvrede zou komen te staan met fervente dierenliefhebbers. Maar wat ik wilde vertellen was, zeker wat mij betreft, de moeite waard. Dus probeerde ik het hoenderhok en daarmee de dierenliefhebbers te vermijden, door te betogen dat mijn knuppel de hekken van het hoenderhok zou kunnen vernietigen en dientengevolge een aanzienlijke populatie vrije uitloop-kippen zou opleveren. 

Goede Gerard

Het is al weer augustus. De zon zakt op een merkbaar andere plek onder de horizon dan een maand geleden. Het is een beetje eerder donker dan diezelfde maand geleden. En wat ben ik daar blij mee: even een paar uur verlost van de ‘koperen ploert’ die zo onbarmhartig staat te schijnen.
Gelukkig zit ik in een levensfase die een aanpassing aan de omstandigheden mogelijk maakt. 

Goede Gerard

Toen wij vorige week onze gewoonte weer opnamen en een gezamenlijke wandeling maakten, speelden zich in mijn hoofd een aantal gedachten af. Ten eerste vond ik het onplezierig, dat ik de afstand en de wegconditie nader moest bepalen om de haalbaarheid van mijn kant te vergroten. Dat is een soort ‘toegeven aan iets waar je bepaald niet op zit te wachten’. Maar ja, zonder dat zou het een nog onplezieriger wandeling kunnen worden als ik op gegeven moment niet verder zou kunnen en met behulp van een voertuig weer op het rechte pad, thuis in dit geval, gebracht zou moeten worden. Dus wandelden wij over gebaande paden naar Brasserie Oer om daar een kop koffie of een andere koek en zopie te genieten. 

Goede Gerard

Wat een productie, twee lange brieven met goede ideeën. Tijd genoeg blijkbaar; sterker nog: je geeft aan “omdat ik niets te doen heb schrijf ik nog een brief”.  Jouw bescheidenheid kennende voeg ik daar aan toe: “en je hebt belangrijke dingen te melden”.
In elk geval stimuleert het mij om -zo kort voor mijn welverdiende (!) vakantie- iets van me te laten horen. 

Hoi Kees,

In het nog niet eens zo bar verre verleden - in een periode dat elke andere dan witte kleding- en schoeiselkleur op de baan als not done werd ervaren - was de zondagcompetitie je van het in het Nederlandse tenniswereldje. Op die dag traden de beste spelers (m/v/enz.) op zondag tegen elkaar in het strijdperk. Vooral talentvolle jongeren werden geacht - als ze de leeftijd van achttien jaar hadden bereikt - om zondagteams aan een kampioenschap te helpen. Wie liever op zaterdag zijn tenniskunstjes wilde vertonen had de keuze al gemaakt: hogerop zit er voor mij niet in.

We zijn nog hard op zoek naar de laatste 30 vrijwilligers voor 8 mei. Wil jij meewerken aan een van de grootste evenementen in Havelte? Dan zoeken we jou! Voor de Havelter Survivalrun op zondag 8 mei zijn we op zoek naar hinderniscontroleurs, verkeersregelaars, een speaker en mensen bij de inschrijving. Je bent enthousiast, moedigt graag aan en voor de gezelligheid neem je je moeder/vader/broer/zus/vriendin/buurvrouw of iemand anders mee? We horen graag van jou! Informatie en aanmelden via vrijwilligers@haveltersurvivalrun.nl of bel met Alyanne 06-12856713

We hopen op je deelname!

Goede Gerard

In deze brief ga ik me met zaken bemoeien, waarmee ik eigenlijk niks te maken heb. Jij zult dat niet vreemd vinden of in elk geval doen alsof je dat wel van mij gewend bent. En toch ga ik je voor de verandering eens verbazen met mijn onderwerp. Ik ga het namelijk hebben over onze lezertjes.
Ondanks dat ik al enige tijd geen actief deel meer uitmaak van de tennisvereniging kom ik toch wel eens in aanraking met actieve leden. Naast Lies en Marije’s hele gezin ben jij natuurlijk zo’n actief lid, dat ik af en toe spreek (of lees of schrijf). Maar over die leden heb ik het in dit geval niet. 
Ik ga het hebben over al die andere leden, van wie ik er een aantal ken en ook een flink aantal niet. En dat laatste is een goed teken, want het gaat daarbij voornamelijk om nieuwe leden. 

Hoi Kees,

In je vorige brief tikte je de knap voorspellende woorden ‘een nieuw jaar overkomt ons’. En je constateerde dat het afgesloten vorige jaar de mensen niet veel goeds had gebracht. Nou de start van 2022 oogt in sommige opzichten ietwat beter. Eerst het goede nieuws.
Er is zowaar een nieuw kabinet in elkaar getimmerd en het dreigt nu de goede kant op te gaan met de bestrijding van het coronavirus. We keren wat dat betreft weer een beetje terug in de tijd, die we vergoelijkend ‘het oude normaal’ noemen. 
Dan nu aandacht voor het slechte nieuws, hetgeen - ons kennende - vanzelfsprekend veel meer ruimte in beslag neemt. Die onplezierige sfeer in ons landje is niet weg. Dat kan ook niet, zolang nog veel te veel onplezierige personen zich in onze maatschappij manifesteren. En ons en andere mensen daarmee erg lastig vallen. Een vorm van milieu-/lucht-/taal-/media-/omgangs-/noem-maar-op-vervuiling, die nog lang niet tot het verleden behoort. Laat ik daaraan op dit moment niet al te veel woorden besteden. Die gelegenheid dient zich ongetwijfeld in de loop van het jaar wel weer aan. 

Goede Gerard,

Een nieuw jaar overkomt ons. Het overkomt ons, we hebben er niet specifiek om gevraagd. Wat we wel zouden willen is, dat het vorige jaar nou eens eindelijk wordt afgesloten. Het heeft veel mensen niet veel goeds gebracht.

Maar wat zie je? De factoren die daar een rol in spelen zijn niet bij de overgang van 31 december 2021 naar 1 januari 2022 prompt verdwenen. We blijven nog altijd onder invloed van dat virus en zien ook nog steeds geen oplossing op korte termijn. Ondermeer dat levert een onplezierige sfeer op in ons landje en ook die sfeer overleefde de jaarwisseling. Waar heb je dan een nieuw jaar voor nodig.

Met grote verslagenheid hebben wij kennis genomen van het plotseling overlijden van ons zeer gewaardeerd lid Dick Crouse. Wij hebben Dick leren kennen als iemand die zeer betrokken was bij onze vereniging. Niet alleen als actief tennisser door de jaren heen, maar vooral ook door zijn actieve rol bij het 50+ tennissen. Zijn innemende persoonlijkheid en toewijding voor onze vereniging zullen wij zeer gaan missen. Wij wensen Hennie en familie heel veel sterkte met dit grote verlies. 

 

Bestuur HTC Havelte

Hoi Kees,

Sinds zo’n jaar of twintig ben ik lid van een geheim gilde: het ‘Gilde van 21’. 
Dat is om meerdere redenen een merkwaardig genootschap. Op de eerste plaats is het niet geheim. Bovendien doet het zijn naam geen eer aan. Want hoewel de statuten zeggen, dat er exact eenentwintig personen lid mogen zijn van dit gezelschap, varieert het ledenaantal naarmate de behoefte aan deelnemers erom vraagt. 

Hoi Kees,

In jouw laatste brief aan mij trok je onder meer de conclusie dat mijn persoon, behorend tot wat voor lettercombinatiegroep dan ook, mannen, althans wandelende mannen, aantrekt. Of dat ik wellicht een mens ben met een ongemakkelijk deel van het alfabet aan mijn karakter. En dat veronderstelde jij allemaal omdat je redelijk wanhopig bent (geworden) van al die afkortingen in het hedendaagse Nederlandse taalgebruik.

Vanaf 25 september vragen wij aan iedereen die binnen in het clubhuis een hapje en/of dankje nuttigt om een geldig corona toegangsbewijs te laten zien. 
Dit geldt niet voor het buiten nuttigen van hapjes/drankjes en het is ook niet nodig bij het bezoeken van kleedkamers en toiletten.

Bestuur HTC

Goede Gerard

Toen wij even geleden door Drentse dreven liepen, kwamen we af en toe ook mensen tegen. Op zich niets bijzonders, ware het niet dat het vaak mannen waren die ons pad kruisten, alleen of in  tweetallen, sportief of dom kwebbelend zoals wij. Ik loop regelmatig rond Havelte, maar kom dan bepaald niet regelmatig mannen tegen die ook lopen, zelfs niet met een hond, zoals ik. 

Hoi Kees,

In jouw laatstverschenen brief aan mij stelde je enkele vragen. Hoe het nu met mijn spelniveau en -plezier is? Hoe het met mijn conditie is gesteld? Of ik me allerlei partijtjjes uit het verleden nog kan herinneren? En - het belangrijkste - hoe het met me gaat?Alvorens ik tracht daar sluitende dan wel tevredenstellende antwoorden op te geven, wil ik eerst ingaan op jouw poging het aan tennis gelieerde spelletje padel bij HTC te promoten.

In memoriam Lieke Janmaat

Het was 17 juli. Lieke Janmaat zat midden op het terras van ’t Knooppunt. Om haar heen een groot aantal HTC leden, die net een toernooi hadden gespeeld. Onbedoeld was dit haar laatste samenzijn met HTC leden. Alsof het zo had moeten zijn. Enkele dagen later deed Lieke de ogen voorgoed dicht. In de laatste jaren van de vorige eeuw heeft Lieke haar volle energie gegeven aan onze club. Vooral binnen de wedstrijdcommissie was zij de spil waar alles om draaide. Velen zullen nog herinneren hoe ze bij toernooien van begin tot eind achter de wedstrijdtafel zat. Altijd vrolijk en stipt in het toepassen van de regels.
Het toekennen van het erelidmaatschap gebeurt alleen wanneer iemand een grote verdienste voor de club heeft geleverd. Dat Lieke deze erkenning als erelid heeft gekregen, zegt dan ook alles over haar inzet voor HTC. Ook na haar actieve tennisperiode was zij regelmatig aanwezig bij toernooien als welkome gast op het terras.

De ongelijke strijd tegen de kankercellen in haar lichaam was niet te winnen. Op 24 juli is Lieke overleden. We zullen haar enthousiasme en inzet voor de Havelter Tennisclub niet vergeten.
Bestuur HTC

Goede Gerard

Na onze enerverende uitwisseling van meningen over de communicatie die over ons en heel Nederland wordt uitgestort, moesten we maar weer eens verder kijken. Ik wil nu even de persconferenties, die helemaal geen persconferenties zijn, en het andere goodwill-gericht gezwets buiten beschouwing proberen te laten. Het is natuurlijk wel heel verleidelijk om de activiteiten van en rond Sywert, onze mondkapjesgoeroe, in de Volkskrant de betiteling: mondkapitalist, uitgebreid te analyseren, maar dat moet een of andere commissie maar doen. Het resultaat daarvan blijft naar mijn mening hetzelfde: of wij de analyse verzorgen of andere wijze mensen, het zal niets aan de beschamende situatie veranderen.

Hoi Kees,

In je vorige brief keek je terug, ik mag wel zeggen uitvoerig terug, op een jaartje pandemie. En hoe daarmee in communicatief opzicht door allerlei partijen, instanties, hoogwaardigheidsbekleders, zelfs door menselijke personen werd omgesprongen. Je kwam tot de slotconclusie, dat je vertrouwen dient op te bouwen en dat vervolgens moet blijven verdienen. En dat het met name daaraan in dat jaartje heeft geschort. 

Om het geheugen van ons allen op te frissen citeer ik een enkele zin uit jouw brief: ‘Van mens tot mens kwaliteit leveren is een zeldzaam moeilijk proces, waarbij het taalgebruik optimaal zou moeten worden aangepast’. Je eindigde je brief met de verzuchting, dat je het nog helemaal niet wilde hebben over de rol van de journalistiek. Dat liet je graag aan onder meer mij over.

Goede Gerard,

Na alle opwinding rond de verkiezingen voor de Tweede Kamer wordt het weer eens tijd voor verstandige taal tussen twee heren. Dus begin ik een brief, wetend dat hierop ook weer een antwoord zal volgen.
We hebben de laatste weken een heleboel woorden en zinnen over ons heen gekregen, waarvan de waarde of het gebrek daaraan nu pas zichtbaar gaat worden. En wat de één waarde vindt zal de ander weer als gebrek aan waarde kwalificeren. Ach, je went er aan, maar dat betekent nog niet dat ik het leuk vind. Feitelijk wordt er ontzettend veel tijd en taal verspild aan positieve en negatieve beoordelingen van een feit of gedachte, zonder dat een dergelijke discussie ook leidt tot een verbetering van kwaliteit van ons aller leven. Want in dat criterium zit, naar mijn mening, een groot deel van de waarde aan woorden en zinnen: de verbetering van de kwaliteit van ons aller leven.  

Beste Kees,

Mag ik jou opzadelen met een nadenkertje, schreef je in je laatstverschenen brief. Graag, is mijn antwoord. Want nadenken behoort tot een van mijn hobby’s. Dit in tegenstelling tot meerdere landgenoten. Of allerlei jeukverschijnselen in februari bij honden in ons land wellicht te maken hadden met luchtverontreiniging, onreine stoffen in de grond, landbouwgif of gasboringen? Of dat dit hondse ongemak het gevolg was van de tientallen miljoenen liters zout, die menselijk leven in een besneeuwd en beijzeld Nederland wat konden vergemakkelijken? Want we dreigden na een paar dagen sneeuwval in een bijna complete lockdown te geraken, als we dat stadium vanwege iets anders al niet hadden bereikt.

Goede Gerard,

Met de sneeuw smelt ook het opgewonden gedoe rond drie dagen winter. Goed, het was koud, er lag sneeuw, de kinderen die net weer naar school mochten kregen ijsvrij, maar winter? Ik kan me goed herinneren hoe blij ik was als ik vanwege de sneeuwval de circa 12 kilometer naar mijn lagere school niet mocht fietsen. Nee, die dagen, weken vaak, liep ik een kleine 2 kilometer naar de bushalte om betrekkelijk comfortabel naar het klaslokaal vervoerd te worden. En als het soms zo erg was, dat ook de bus niet reed, kregen we wel eens ijsvrij.

Vandaar ook dat ik de paniekerige aankondigingen van Code Rood, Oranje of Geel telkens met de nodige scepsis aanhoor. Kunnen we nou niet gewoon zelf een beetje opletten en de nodige verantwoordelijkheid nemen? Moeten we door hitsige weermannen en -vrouwen op het gevaar van gladde wegen gewezen worden, voordat we met de geboden voorzichtigheid op pad gaan?

Goede Gerard,

Je hebt waarschijnlijk wel gemerkt, misschien ook niet..., dat mijn antwoord op je vorige brief lang uitbleef. Dat had en heeft te maken met mijn afgrijzen rond de gang van zaken bij de verkiezingen in de VS en de min of meer vergelijkbare schaduwkanten in onze omgeving. In het algemeen wil ik er van zeggen, dat naar mijn mening de invloed van diverse soorten van populisme op de democratie fnuikend is. Sterker nog: ik denk dat een belangrijke doelstelling van het populisme is de democratie in de huidige vorm om zeep te helpen. Je kunt op verschillende manieren proberen je streven uit te leggen in algemene zin - Boris Johnson: ‘we hebben onze eigen zeggenschap   weer terug na de Brexit’ of  Baudet ‘ik moet ons land redden van de ondergang’ – maar we raken zo steeds verder weg van de regering-namens-het-volk. Want met de uitspraken, waarop ik grofweg maar even doel, laten genoemde heren zien waar ze op uit zijn: chaos en herscheppen waarbij hen de macht toevalt.

Hoi Kees,

Op zaterdag 7 november zo rond half zes sprak de presentator van CNN de verlossende woorden: Joe Biden wordt de 46ste president van de Verenigde Staten. Volgens de voorspelling van de Amerikaanse nieuwszender gingen de 22 kiesmannen van de staat Pennsylvania naar het kamp van de democratische kandidaat.  En kon Donald Trump niet meer worden herkozen als president van zijn land. Daarmee kwam een einde aan een paar dagen spanning. Te mijnen huize leverde dat volop tevredenheid op. Hoe was dat bij jou?

Goede Gerard

Je geeft nogal wat waanzinnige of juist zinnige feiten weer in je brief. Hoe je ook over deze tijd denkt, een positief aspect vind ik de grotere aandacht en ruimte die de onderzoeksjournalistiek krijgt. Gelukkig maar; waar feiten steeds minder belangrijk lijken te worden en verhalen steeds meer impact lijken te hebben, is de journalistieke waakfunctie absoluut onmisbaar. Je toont je hier een waardevolle vertegenwoordiger van je professie.

Hoi Kees,

In wat voor tijd leven wij? Dat vraag ik me geregeld en soms vertwijfeld af. Neem nou dat corona/covid19-virus. Voor de een betekent dat virus diepe ellende. Voor een ander komt dit als een soort godsgeschenk letterlijk uit de hemel vallen. Allerlei bijzondere domkoppen  en notoire querulanten zien ineens de kans schoon hun eigenaardige denkbeelden te koppelen aan dat al dan niet bestaande virus. En zich te verenigen in een clubje onder de naam VIRUSWAANZIN.

Hoi Kees,

‘Klagen’ stond er boven jouw laatstverschenen brief aan mij. Ik denk dat de jouw bekende HTC-websitebeheerder de hand in deze titel heeft gehad. Want jij vond in die snikhete periode van het ontstaan van jouw brief dat jij alle reden tot klagen had. Eerlijk gezegd probeer ik - zelfs nu het nog zo’n 25 graden Celsius is - uit alle macht om vooral niet te klagen. Dat ligt me niet. En dat vinden veel van onze medelezers ook niet zo leuk, vermoed ik.

Maar Kees, zeuren mag toch wel? Dus daar gaat ie dan.

Goede Gerard

Mooi weer voor het dichten van een brief aan jou. Het is hier (achter mijn computer) nog enigermate koel, in vergelijking tot de andere kant van het glas en zonnescherm, zelfs fris te noemen. Een mooi voorbeeld van de betrekkelijkheid der dingen.

Het is nog volop vakantie en de vakantiegangers hebben mazzel met dit droge en zonnige weer. Toch is er weer alle reden tot klagen, want het weer is mooi, dat wel, maar het kon ook wel een beetje minder. Je smelt op het gras voor je tent of op je balkonnetje van het appartement of de hotelkamer. Het koele vocht is niet aan te dragen en de kinderen zeuren blijvend over een ijsje. Eerst om af te koelen en vervolgens, omdat je zo’n dorst krijgt van dat ijsje. Alweer is het de betrekkelijkheid die opvalt en het leven interessant maakt.

Goede Gerard

Maar jongen toch, wat een frustratie. En die loopt ook nog uit op een verkeerde vraag aan mij: ‘wie van de twee (Baudet en Derksen) lijdt het meeste aan zelfoverschatting?’. Een open deur voor een politicus, zo’n vraag. Niet dat ik me een politicus waan of er ook maar de minste  behoefte heb er eentje te zijn. Maar ik weet wel dat zo’n type blij is met dergelijke vragen, omdat het antwoord erop volstrekt ongevaarlijk voor hem of haar kan zijn. Dat antwoord richt zich namelijk in het geheel niet op de verwachte naam, maar op het werkwoord lijdt. Daarmee kan het ook naar waarheid (wat is dat nog waard…) luiden: ‘ze lijden geen van beiden, ze zullen bestrijden dat er sprake is van zelfoverschatting’.

Beste HTC-ers,

Hoi Kees,

Ik ben een fan van Marcel van Roosmalen. Voor velen een ON’er, wellicht ook voor jou,  een (redelijk) Onbekende Nederlander. Lange tijd inwoner van Arnhem, supporter van Vitesse. Over de cultuur binnen deze voetbalclub schreef hij jaren geleden het Hard Gras-boek ‘Je hebt het niet van mij’. Een prachtig, vooral onthullend en ontluisterend verhaal, dat niet voor niets tot Sportboek van het Jaar 2006 werd gekozen. Hij schreef onder andere ook een biografie over oud-voetballer Theo Janssen, geboren en getogen Arnhemmer en eveneens al van jongs af aan Vitesse-kind. Van Roosmalen beziet de en zijn wereld vaak op een uiterst droogkomische wijze.

‘met meer inzet, minder taken en dat allemaal voor onze enthousiaste jeugdleden t/m 18 jaar’

 We hebben diverse taken, die we graag onder meerdere mensen willen verdelen. Dus heb je affiniteit met de werkzaamheden en met de doelgroep, dan informeren we je graag verder.

Tenniskidscoördinator (administratief/digitaal) Hoeft geen zitting te nemen in jeugdcommissie, kan een zelfstandige functie zijn......
 &
Meedenkend, meewerkend commissielid (creatief/organiserend).

 “Balletje slaan” bij  Havelter Tennis Club

Mensen die interesse hebben in de tennissport kunnen bij HTC een balletje komen slaan en kennis maken met deze leuke sport. De doelstelling voor de club is om zoveel mogelijk mensen de baan op te krijgen. Aspirant tennissers die onvoldoende actief zijn, altijd al een balletje wilden slaan, tennis weer willen oppakken of hun eigen sport nog niet mogen beoefenen als gevolg van coronamaatregelen.

Tennis is niet  alleen  supergezond en coronaproof; het is een sport voor de hele bevolking. Jong of oud, starter of gevorderd, een beetje roestig of topfit. Leden van de tennisclub zullen acteren als tennispartner tijdens het “balletje slaan “ en zijn aanwezig met tips & tricks..  Hierdoor kunnen de aspirant spelers tegelijkertijd kennismaken met de gemoedelijke en sportieve sfeer binnen de tennisclub. Rackets en tennisballen zijn aanwezig.

Hoi Kees,

Heerlijk een bericht te lezen;

Van een medemenselijk wezen;

Een plaats-, tijd- en ex-teamgenoot;

Vriend en redder in de nood;

Maar ook, wat is het fijn;

Een Korhoender te zijn.

Kees, die slotstrofe is wat cryptisch; daar kom ik later op terug. Je merkt, dat jouw deel in onze briefwisseling bij mij echt is binnengekomen. Het wekt zelfs een poëtisch deel in mijn hersenkwab tot bruisend leven.

Eerst maar eens antwoord op jouw ouderwets gezeur - het zijn jouw eigen woorden - in de vorm van een ongevraagd gratis advies. Jij voelt je gegijzeld door jouw mobiele telefoon. Correctie: vergeet het woord telefoon. Jij blijkt in het bezit te zijn van een smartphone. En die brengt naast enkele nodige geneugten ook veel volstrekt onnodige ellende met zich mee.

Goede Gerard

Hebben we ooit meer tijd gehad voor deze zinvolle briefwisseling dan in de afgelopen maanden? Waarom kom ik dan pas nu tot het schrijven van weer een aantal belangwekkende zinnen? Goed, iedere lezer mag zelf uitmaken in hoeverre de zinnen belangwekkend zijn, maar niemand kan er omheen dat ze toch maar zijn geschreven. Tennissend Havelte e.o. is terug geworpen op een streng regime.

Dag allemaal,

Onderaan de pagina vinden jullie de handleiding waarin beschreven is hoe je online kunt afhangen.

Succes

Hoi Kees,

Heerlijk. Een fijne brief van jou gekregen. Samen een fijne muziekavond beleefd in de Meenthe. En ten huize Vingerhoets een aangename ‘derde helft’ doorgebracht - om maar eventjes in sportsfeer te blijven. Dan is het natuurlijk raar, dat ik als antwoord op jouw schrijven meteen de niet te onderdrukken neiging voel het een en ander recht te moeten zetten. Maar ja, zo zit ik nou eenmaal in elkaar.

Wij ouderen zouden - zo schrijf/tik jij - (in verband met het coronavirus) tijdelijk de straat niet meer op mogen. Omdat mensen van onze leeftijd volgens zelfbenoemde deskundigen in openbare ruimtes een gevaar voor onszelf en medeburgers zouden zijn. Dat bestrijd ik, uiteraard. Je had niet anders verwacht.

Goede Gerard 

Nu wij, ouderen, toch tijdelijk de straat niet meer op mogen, is er de gelegenheid voor een nieuwe brief. Onze briefwisseling heeft inmiddels een onstuimige geschiedenis achter de rug, al zullen onze lezertjes dat wellicht niet zo duidelijk hebben meegemaakt. Eerst vertrok jij uit het mooie Uffelte naar elders. Toen kwam je weer terug en zouden onze tennis-successen weer opbloeien. Maar gezien de krakkemikkige staat van mijn onderstel ging dat niet door. Vanaf dit jaar wissel jij zelfs informatie uit met een ex-lid van de HTC.

Goede Gerard,

Het is een vreemd gevoel, ik moet het toegeven, maar ik aarzel.  Niet over het al of niet schrijven van een brief, niet over het al of niet toejuichen van het maandagavond-gewoon-voor-iedereen-initiatief, niet over het al of niet loslaten van  tradities. Nee ik aarzel over de toon van mijn antwoord op jouw vorige epistel. Het rood op mijn koontjes wordt weliswaar enigermate gedempt door een baard, maar belicht toch nog altijd een beetje het scherm van de laptop. En dit rood is ontstaan door jouw beschrijving van het waarom van de geluiddempende maatregelen in de kantine. Het vlijt me en daarom geloof ik er ook geen woord van. Anderzijds ben ik natuurlijk wel nieuwsgierig naar het effect van deze dwarse lawaaislorpers.

Hoi Kees,

Het bestuur van de tennisclub alhier wilde het vorige decennium grootmoedig afsluiten. Grootmoedig met name ten opzichte van de vrouwelijke leden. Omdat Eerste Kerstdag en Nieuwjaarsdag in 2019 op een woensdag vielen, dreigde voor hen het wekelijkse spelplezier op de midweekse tossavond te vervallen. Geen nood: ook vrouwen mochten zowaar hun kunsten op maandag 23 en 30 december op de tennisbanen tonen. Op tossevenementen, die normaal gesproken bij HTC alleen voor mannelijke leden toegankelijk zijn. Dat moest echter door vrouwen wel als een ongelooflijke gunst worden opgevat. Want wat kregen de leden in een verklarende e-mail - vergezeld van de vriendelijke groeten - te lezen?: ‘We hebben besloten om van de maandagavondTOSS op 23 en 30 december éénmalig een gemengde TOSS avond te maken’.

Goede Gerard, 

Een thuiskomertje. Zo heet zo’n dun wieltje in de auto, met een band er omheen die niet lek is in tegenstelling van, hopelijk, één van de andere banden van diezelfde auto. Een lullige ding eigenlijk, maar o zo nuttig als het er werkelijk om gaat.

Begrijp me goed: ik vergelijk jou niet met dat thuiskomertje, de benaming alleen viel me op. Lullig? Nee hoor, je loopt wat achter en dat siert je. Je weet bijvoorbeeld niet wat BG en E in onze tennisvereniging wil zeggen. Met je, naar mijn mening wel degelijk professioneel bepaalde nieuwsgierigheid, zoek je dat dan uit. Prettig voor mij, want dan hoor ik het ook. En als ik het moet hebben over het feit, dat ik eerlijk gezegd nu alweer vergeten ben waar BG en E voor staat, duik ik wel erg diep in mijn aan ouderdom te wijten zwakheden. Ik probeer daarmee niemand te vermoeien, omdat ik er zelf al zo moe van word.

Hoi Kees,

BG en E

Voor de eindejaarsnieuwsbrief van onze tennisclub heb ik op verzoek een verhaaltje getikt over mijn terugkeer naar zuidwest-Drenthe en de daarmee bijna vanzelfsprekende heraanmelding bij HTC. Ik constateerde in dat stukje dat er in die tussentijd in mijn ogen nauwelijks iets veranderd is, afgezien van de lijfelijke afwezigheid van enkele (prominente) leden. Ik dien daar toch iets van terug te nemen. 

Tijdens mijn afwezigheid is er spontaan dan wel onder druk van wie of wat dan ook een nieuwe commissie in elkaar getimmerd. Daar kwam ik achter, toen ik kortelings een e-mail ontving over twee feestelijke bijeenkomsten, waarbij ons aller aanwezigheid zeer op prijs wordt gesteld. Die e-mail was ondertekend met de ‘commissie BG en E’.

Ik, nieuwsgierig als altijd - het is nog net geen beroepsdeformatie - ging prompt te rade bij de enige juiste persoon, bij de man, die alles hoort te weten en ook weet, bij de voorzitter van de club dus. Dat bleek een goede keus, want deze Ruud van der Laan vertrouwde mij toe dat hij zelfs zelf lid van die commissie is, als hij al niet initiator van dat clubje is. Dat laatste is overigens mijn interpretatie. Kees, de nogal cryptische benaming BG en E staat voor Bijzondere Gebeurtenissen en Evenementen. Dat we dat maar weten. En wie daarvan allemaal lid zijn, ik kan het je haarfijn uitleggen, als je daar überhaupt behoefte aan zou hebben. 

Goede Gerard

Natuurlijk heb jij -als vrouwvriendelijk sportfanaat- het Wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen nauwgezet gevolgd. Over de kwaliteit van het geboden spel moeten wij, als echte mannen, natuurlijk enigszins neerbuigend doen. Zo van ‘Ach ja, leuk, maar…’. Ik heb persoonlijk bij een aantal wedstrijden genoten van het gebodene: het spel, de spanning en vooral de inzet. Het steekt dan naar mijn mening af tegen de mentaliteit van 2-0 voor staan bij de rust en alsnog met 3-2 verliezen, die je bij onze mannelijke professionals nog wel eens tegenkomt. En wat me telkens buitengewoon veel plezier deed was de sfeer op en om de tribunes. Daar zag je de aanhang van beide partijen fanatiek ‘aanhangen’, maar het bleef gericht op het spelletje en niet op de tegenstander. Een vrolijke manier van ondersteunen kon je zien en tevens kortdurend, maar echt verdriet bij tegenvallers.

En dan die persconferenties, waar een ernstige coach een verhaal vertelt temidden van een stel giechelende meiden. Wat een verschil met Koeman en Schneider of Ten Hag en De Ligt. Nee, ik laat Van Gaal nog maar even buiten beschouwing, laten we hem een uitzondering noemen.

Goede Gerard,

Wat jammer nou, dat je niets meer weet te vertellen over jouw naamgenoot in de katholieke clerus, die in Groesbeek ongetwijfeld heeft huisgehouden. Huishouden moest hij als, naar ik vermoed, fanatiek celibatair wel. In dat verband moet ik denken aan een verhaal dat in mijn geboortestreek de ronde deed. Bij een regulier bezoek van de burgervader bij de plaatselijke pastoor, de jenever moet toch ook niet te lang blijven liggen, steekt de huishoudster het hoofd om de deur, wijst naar de trap en zegt tegen de kerkdienaar: “Ik ga vast, meneer pastoor”.
Wat mij betreft is een dergelijke verhouding in elk geval natuurlijker dan de escapades met jonge jongetjes, waarvan we nogal eens de onsmakelijke details krijgen voorgeschoteld.
Je beschrijft twee ervaringen die je -ik citeer- ‘warm van binnen’ hebben gemaakt. In het eerste geval voel je je gevleid als een niet-Groesbeker tegen je dochter zegt dat hij denkt dat jij haar man bent. Je trekt dat onmiddellijk naar je eigen positie, maar denkt blijkbaar niet aan de mogelijkheid, dat deze zelfde niet-Groesbeker je dochter aanmerkelijk ouder inschat dan ze in werkelijkheid is. Je overweegt zelfs dat je zoveel charmes zou hebben, dat je een jong ding aan de haak geslagen hebt. Het wordt tijd, dat je weer deze kant op komt, waar nuchtere Drenten en in-Drenthe-wonende-westerlingen je met de benen op de grond zullen krijgen.
Maar goed, je beschrijft nog een tweede gebeurtenis waarvan je lichaamstemperatuur opflakkerde. Een verhaal over kinnesinne en jaloezie, karaktermoord en het Amsterdamse ruzie-riool. Realiseer je je, dat je praat over je eigen beroepsgroep en de onderlinge sfeer die daar blijkbaar heerst? Gelukkig heb je nog wel een moment geselecteerd, waarin je vanwege een gezamenlijk gevoelde en geuite waardering die verwarming hebt ervaren. Maar je toont je een ras-journalist door in je brief eerst suggesties te voorzien van vraagtekens terwijl je eigenlijk uitroeptekens bedoelt, en vervolgens af te sluiten met de opmerking, dat Barend en complotdenken bij elkaar horen.

Hoi Kees,

Aan jouw verzoek aan mij, in je vorige brief, je honger naar meer kennis over de Groesbeekse kardinaal Gerard te stillen kan ik helaas niet voldoen. Ik heb niet meer belangwekkende dan wel triviale gegevens kunnen achterhalen over dit heiligboontje, die destijds met dezelfde voornaam als de mijne werd aangesproken. Wel weet ik dat - met de kennis van nu (om maar een huidige populaire dooddoener te gebruiken) - de man heden minstens als anti-democraat zou worden getypeerd.
Genoeg over deze zaak. Tijd voor andere ervaringen, die ik met je wil delen. Ik werd dezer dagen minimaal tweemaal warm van binnen.
De eerste keer, toen een man uit onze woonbuurt mijn tijdelijk bij ons logerende 40-jarige dochter aansprak. Zij wandelde met een van haar twee honden in een park om de hoek. Mijn dochter en ik laten enkele keren per dag veelal samen de honden uit. Die man zei tegen haar de wat mij betreft redelijk onvergetelijke volzin: ,,Een leuk gezicht, hè! Ik zie jou vaak hierlangs komen...met je man.”

Goede Gerard

Je compenseert het uitblijven van mijn brieven met een brief van respectabele lengte over hoe ‘vroeger’ en ‘nu’ weer mooi samensmelten. De lengte is weliswaar respectabel, maar de waarde van de brief zit toch vooral in de inhoud. Je zult merken dat ik de kracht van deze uitspraak ga misbruiken om een kortere brief aan je (en onze lezertjes…) te schrijven.
Je doet me blozen door me ‘erkend stapper-met-andere-heren’ te noemen. Laat ik je uit die ervaring dan één besluit uit deze groep meegeven, dat is ingegeven door de gevorderde leeftijd waar deze groep, na en ondanks een bloemrijke levenswijze, is aangeland: we spreken vijf minuten over onze kwalen en vijf minuten over de belasting en daarna niet meer.
Voordeel is, dat iedereen zich gerechtigd voelt om zijn kwalen te noemen, alhoewel we aan die vijf minuten meestal ruimschoots tekort komen. En praten over de belastingen kan dan over hoofdpunten gaan, als ‘belastingen moesten verboden worden’, ‘zelfs dat kleine beetje pensioen dat ons rest, wordt nog belast’ en dergelijke.

Hoi Kees,

Ik verkeer op dit moment in een ietwat nostalgische bui. Voldoende reden dus om jou een bericht te sturen. Zeg maar op eenzelfde manier als dienstplichtige Rijk de Gooyer ooit een brief schreef vanuit La Courtine naar zijn ‘beste ouders en lieve Ine’.
Die hang naar nostalgie dreef mij jááren terug al naar een zoektocht naar een oude vriend. Ik kon hem maar niet traceren, geen contact met hem krijgen. Niet via een ouderwets hulpmiddel als een telefoontje naar een medewerknemer. Ook niet via iets moderner zoekapparatuur als meneer Google. Tot ik twee weken terug plots een bericht in mijn mailbox ontving, dat deze persoon mij wél had gevonden. Laten we hem Herman noemen. Wel zo gemakkelijk, want in het echt heet hij ook zo.

Aanstaande zaterdag 9 februari is het weer zover. Het Steenwijkertoren toernooi begint. HTC Havelte zal hier ook aan meedoen met een prachtig team bestaande uit Esmee, Ilja, Marjolijn, Anita, William, Alex, Ruud en Robin. Het wordt traditioneel gehouden in de tennishal in Tuk. 

Goede Gerard

 Wat een vreemde plek, dat Groesbeek, waar je nu woont. In het kader van een tot dan toe plezierig ‘mannenweekend’ reed ik vanuit de Heilig Land Stichting (ja, daar hebben we het nog over) Groesbeek binnen. Via een rotonde natuurlijk, wat dat betreft onderscheidt de plaats zich niet van andere Nederlandse woonplaatsen, reden we langs een markant benzinestation. Even markant is de vermelding van een benaming va het station: “Au Revoir”. Dan ben je net binnen.

Maandag 27 aug. 2018 Is het jaarlijkse toernooi 55+ gehouden. Om 08.00

uur goot het van de regen, de plassen stonden op de baan. Wat schetst de

verbazing om Half tien bij de start was het kurk droog en heeft het de

hele dag niet meer geregend.

Er waren 20 deelnemers aan de wedstrijden en een paar die mee kwamen als

toeschouwers zodat de catering, Roelie Stevens en Hennie Crouse, voor 23

personen de tafel moesten dekken.

Dit hadden de dames goed voor elkaar.

Goede Gerard

We hebben elkaars tennistalenten al in alle toonaarden bezongen. En terecht, want als we het zelf niet doen, dan hoeven we weinig hoop te hebben op de visie van anderen met betrekking tot onze bijzondere tennisgaven. Alhoewel…
Tot mijn grote verbazing en plezier kreeg ik via email een uitnodiging om een expositie te bezoeken in De Galerie in Steenwijk, je weet wel, daar boven de bibliotheek. Nou werd mijn verbazing niet veroorzaakt door de uitnodiging zelf, ik krijg er regelmatig eentje sinds ik er voor het Schrijversfestival een expositie organiseerde met kunstwerken van Auke Tuinstra; Auke baseerde zijn werken op titels van boeken met ‘tuin’ als onderwerp onder het motto ‘nomen es omen’.
Nee, wat mij zo blij verbaasde was het feit, dat deze expositie nou eindelijk in zich draagt dat onze talenten aan den volke bekend worden gemaakt. Hij is namelijk getiteld ‘Raggers rond de baarg’. En dat kan eigenlijk maar over één groep Raggers gaan, dacht ik. Te weten: de roemruchte donderdagavondgroep op de banen van de HTC.
Nu zie ik je bijna denken, dat onze bijdrage aan het wekelijkse gerag sinds enige tijd is geminimaliseerd door uiteenlopende gebreken. Jouw gebrek is het ontbreken van een geschikte woning in deze buurt, het mijne zit dichterbij huis, t.w. het onderstel. Maar was Rembrandt tijdens zijn leven een zo belangrijke trekker in het Rijksmuseum? Was Bach in zijn tijd even beroemd en gevierd als tegenwoordig? Nee, het begint altijd met een expositie en -laten we wel wezen- we mogen blij zijn dat we die erkenning nog bij leven krijgen.

Goede Gerard

Je snapt, dat ik het helemaal voor me zie: rijen toeristen die allemaal staan te wachten tot jij de verrekijker scherp hebt gesteld en ze even een afgemeten moment er doorheen mogen kijken. Filmpje er in van Griend waarin wellicht wat vogels in beeld verschijnen en verdwijnen, hier of daar duikt een zeehond of een bruinvis op en spoelt er een fles met een onleesbaar briefje aan. Ze kwijlen er bijna van, de Oerolbezoekers. Dit is wat ze zoeken die week: theater.

Hoi Kees,

Jij noemt mij in je vorige brief een betrouwbaar contact in het milieu/MILIEU. Ik weet bij jou soms niet of je iets serieus meent of de boel in de maling neemt. Ook nu niet. Maar ik wil over dit onderwerp wel het een en ander kwijt.

Beste tennissers, 

Het HTC Fysio Havelte Open 2018 start alweer over enkele weken. De inschrijving is nog anderhalve week geopend. 
Ook dit jaar staat het toernooi op de kalender in week 25, van 16 juni tot en met 24 juni. 
De voorbereidingen zijn al in volle gang en dit jaar verwachten wij er met zijn allen weer een mooie week van te maken.

Goede Gerard

Jouw vorige brief dateert alweer van een maand geleden en in de tussentijd hebben we elkaar gesproken. Een avond dat je in het Drentse was en je vrij mocht bewegen, zocht je mij op om te zien hoe ik de wacht hield over die pup, die geen minuut alleen gelaten kon worden. De tijd vliegt en dat is op zichzelf niet erg (‘zo lang hij niet over de Oekraïne vliegt’ zei mij laatst een sarcast), maar ik kan dat gevlieg niet meer bijhouden.
Dus leef ik maar in mijn eigen tijd: eigen tempo, eigen begin en eind.

Goede Gerard

Mooi om weer een brief te ontvangen uit het het verre Groesbeek. En hoe actueel is het onderwerp, dat je aansnijdt: liegen.
Want hoe wist je, dat ook de door ons (volk) gekozen regeringsleiders/coalitiegenoten dat zo professioneel zouden beoefenen? Is dat nou die jorunalistieke neus van je? Of misschien (ik vind dat waarschijnlijker) een ingeboren en goed gecultiveerd cynisme? Daarmee wil ik je neus voor nieuws niet tekort doen, overigens.
Maar mij bekruipt een gevoel van vervangende (!) schaamte als ik dat gedraai, gelieg en die naar mijn idee verkeerde solidariteit voorbij zie komen. Ik begrijp, dat leugens bekennen ook heftige consequenties kan hebben voor ons landsbestuur. Dus is het zaak om gewoon niet te liegen, zo makkelijk is het. Maar ja, je merkt aan alle kanten dat macht corrumpeert en dat het machthebbers/-hebsters na enige tijd gaat ontbreken aan realiteitszin en grenzen aan hun empathie.

Hoi Kees,

Zoals je hebt gemerkt, ben ik  - wie weet tijdelijk - afgehaakt als mede-HTC-lid. Met als gevolg dat ik nu mijn tennistalent in Groesbeek aan het vergooien ben, zoals jij het laatstelijk zo plastisch hebt samengevat. En lijk ik tevens afgehaakt als brievenschrijver op deze site. Want terwijl jij sinds mijn laatstverschenen brief aan jou al twee keer iets wetenswaardigs aan het digitale papier hebt toevertouwd, heb ik via dit medium niets meer van me laten horen. Tot nu.

Goede Gerard

Ik heb het altijd wel tegen je gezegd: “Conditie, daar gaat het om in het leven en in bijzonder in het tennis”. Een goede conditie stelt je in staat om het uiterste uit jezelf te halen en waar nodig nog net een tikkie meer.

Tennislessen seizoen 2023-2024