Goede Gerard

Goede Gerard,

Nog eentje dan, vóór en voor het einde van 2014. Nee, wees niet bang: dit gaat geen obligate terugblik worden op het lief en leed waarmee ons bestaan blijkt te moeten worden omzoomd. Je kent me, hè, ‘vooruit kijken’ is de boodschap.
Zeker als je tennist moet je vooruit kijken, heb ik ooit eens geleerd. Niet achterom kijken als je partner de bal aanvalt; vóór je moet je aan de bewegingen van je tegenstander lezen op welke komende actie je alert moet zijn. Veel belangrijker vind ik het argument, dat wanneer je omkijkt en je partner niet helemaal ‘zuiver op slag’ is, je de door hem/haar misgeslagen bal in je snuit krijgt in plaats van op je achterhoofd. Het is natuurlijk in beide gevallen een onprettige ervaring, maar de kwetsbaarheid van het gezicht is toch aanmerkelijk veel groter dan die van het achterhoofd.

Dus: vooruit kijken en dat ga ik nu ook doen in deze brief.
Wat zie ik, als ik vooruit kijk? Het computerscherm, ja leuk hoor. Ik zie een maagdelijk jaar voor ons liggen. Alhoewel maagdelijk? De eerste barsten in het maagdenvlies zijn al ruimschoots zichtbaar: onze derde wedstrijd in de Winterkoningcompetitie/clubkampioenschappen, verkiezingen voor de Provinciale Staten, de verwijdering van de kerstkaarten uit de kamer, periodieke verouderingen van familie, vrienden en kennissen en van mezelf en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Ook enigszins obligaat, maar daarom niet minder belangrijk, is het credo, dat je naar kansen moet kijken en niet naar belemmeringen. Oké, hoe is het met onze kansen in het clubkampioenschap? De beantwoording van deze vraag laat ik graag aan jou en eventueel andere lezertjes over. Wat zijn dan de kansen bij de Provinciale Statenverkiezingen? Gezien het feit, dat -voor zover ik weet- we geen van beiden als kandidaat Statenlid zullen meedingen naar de gunst van de kiezer (waarom eigenlijk niet?) zijn de kansen om verkozen te worden nihil. De kansen die een nieuw gekozen provinciaal bestuur oplevert zijn gezien de budgettaire starheid binnen onze provincie niet om over naar huis te schrijven, laat staan naar jou. En de kansen die dat provinciale bestuur in de landelijke politiek biedt, zijn zo gepolitiseerd, dat je ten eerste ze nauwelijks kunt voorspellen en ten tweede ze veranderen met de inhoud van door de Eerste Kamer goed te keuren plannen. Bovendien blijkt in die kamer ook nog weleens de persoonlijke verantwoordelijkheid een doorslaggevende rol te spelen, zodat hier van kansen inschatten geen sprake kan zijn. De verwijdering van de kerstkaarten uit de kamer (de onze, dus zonder hoofdletters) biedt ons de kans ze allemaal nog een keer gestructureerd door te nemen en te registreren wie er wel of niet wat heeft laten horen. Een reden dus om naar het nieuwe jaar uit te kijken. Periodieke verouderingen zijn, als je mijn leeftijd eenmaal hebt weten te bereiken, minder bedreigend dan in de jaren ervoor. Kleuters geven trots aan dat ze ‘al vijf’ zijn, jong volwassenen zien als een huis op tegen het 40 of zelfs 50 worden en bejaarden zijn weer terug bij af en melden trots dat ze ‘al 84’ zijn. Het ouder worden is dus op zichzelf al een kans, althans voor mijn echtgenote, mijzelf en mijn kleinzoons, onze kinderen hebben het er moeilijk mee. Ik ben in dit geval zo egocentrisch om hier alleen de kans te tellen.
Volg -als je het kunt opbrengen- de voorgaande redenering en ga je eigen kansen in het komende jaar eens na. Leuk werk en … voor je het weet is het 2016.

Een goed jaar gewenst
kees

Hoi Kees, dag Gerard Overzicht