We naderen het einde van het Winterkoninkje-seizoen van 2017-2018, de 23e staan de finales gepland. Nou ja, die planning nemen we allemaal na de afgelopen winter met een hele bus zout. Onbespeelbare banen en een niet aflatende griepgolf teisterden met name het 2018-deel van het toernooi. Wat weerkundig wellicht een zachte winter heet, is voor de oranisatoren van dit evenement een keihard hoofdpijndossier geworden.

 De conditie van de banen is dus van belang gebleken, maar dat is niet de reden dat ik het over dat begrip conditie wil hebben.

Zoals je weet mocht ik met Frans Hiemstra de baan op. En ja, wat een eer om met de penningmeester van de vereniging te mogen strijden. Met die eer moest ik het dan ook maar doen, want we gingen in het voorprogramma, 2017 zal ik maar zeggen, een paar keer kansloos ten onder. Je hebt zelf nog geprobeerd ons naar grotere hoogte, of tenminste een beter resultaat, te stuwen. Tevergeefs.

En toch staan Frans en ik glorieus in de halve finale van de verliezersronde. Zonder ook maar één wedstrijd winnend af te sluiten zijn we doorgedrongen in de top van de tweede divisie van het toernooi. En puur op conditie.

Immers, alle geplande wedstrijden in het begin van die verliezersronde werden afgezegd wegens de conditie van de baan en/of de conditie van een tegenstander. Zo werden sneeuw en griep onze grootste weldoeners, want onze conditie was zodanig dat we op de been bleven.

En nu moeten we onze halve finale spelen komende vrijdag. En laat dat nou de dag zijn dat de dames en heren weervoorspellers zeggen, dat er kans is op harde wind en sneeuw. Dus onze kansen zijn nog niet verkeken, we zitten nog ruimschoots in de race. Als we maar niet ziek worden.

Jouw vorige brief repte van belangrijke veranderingen in jullie situatie. Ik hoop, dat het je deze keer eens lekker meezit. Leer dit van de oude man: houd dus je conditie heel goed in het oog.

Hartelijke groet

Kees