Het zal er dit jaar, zonder al teveel tegenslag, dus ook wel van komen, dat ik het aan den lijve kom ondervinden. Natuurlijk wel pas als ik weer kan zitten, dat wil zeggen: als al die veren uit het zitvlak en tussenliggende terrein zijn verwijderd. Schrik maar niet, dat verwijderen doe ik zelf.
Logisch is dat ik dan opteer voor een moment, dat leden van alle kunnen en mengvormen daarvan de edele tennissport en de volgens jou nog edeler nazit bedrijven. Die gelegenheid gaat zich –mede door jouw initiatief- zeker voordoen. Ik houd mezelf zowel op de hoogte als klaar voor actie.

En als we het over nazit hebben, dan schiet de borrel van begin dit jaar bij Brasserie Oer onmiddellijk in mijn gedachten. Een groep mensen die elkaar graag even een goed jaar wensen, niks bijzonders, en die op een of andere manier allemaal uit het HTC-nest voortkomen. Samen in een team gezeten, samen een toernooi gespeeld, samen op reis geweest (omdat ze samen in een team gezeten hebben of samen een toernooi hebben gespeeld), samen op Solexen door Zuid Drenthe gecrosst, samen met een geit over de Dwingelderhei gedwaald, samen Wolvega onveilig gemaakt, samen een briewisseling onderhouden en zo meer. Je ziet elkaar in sommige gevallen sporadisch, soms regelmatig, maar de sfeer blijft op z’n zachtst gezegd de moeite waard. Een nazit van vaak jaren bezig zijn rond het gravel, kunstgras of welke baansoort dan ook. Ik onderschrijf de waardering die jij een goede nazit toedicht.
Dus een nazit kan een goed begin van een nieuwe periode zijn en als ik de wereld om mij heen zie, denk ik dat we heel wat nazit kunnen gebruiken.
Maar die visie schijnt er bij te horen bij oude mannetjes. 

Hartelijke groet, 

kees