Lekker klagen.

Goede Gerard

Mooi weer voor het dichten van een brief aan jou. Het is hier (achter mijn computer) nog enigermate koel, in vergelijking tot de andere kant van het glas en zonnescherm, zelfs fris te noemen. Een mooi voorbeeld van de betrekkelijkheid der dingen.

Het is nog volop vakantie en de vakantiegangers hebben mazzel met dit droge en zonnige weer. Toch is er weer alle reden tot klagen, want het weer is mooi, dat wel, maar het kon ook wel een beetje minder. Je smelt op het gras voor je tent of op je balkonnetje van het appartement of de hotelkamer. Het koele vocht is niet aan te dragen en de kinderen zeuren blijvend over een ijsje. Eerst om af te koelen en vervolgens, omdat je zo’n dorst krijgt van dat ijsje. Alweer is het de betrekkelijkheid die opvalt en het leven interessant maakt.

We worden er alom op gewezen, dat we nog altijd onder het juk van de Covid-19 zuchten. Dat betekent, dat we ons aan de regeltjes zouden moeten houden. Veel mensen die de afgelopen weken weer een beetje aan de vrijheid hebben geroken zijn op enige afstand gekomen van die regeltjes: het lijkt met iets minder discipline ook goed te gaan. Totdat het aantal besmettingen weer flink oploopt en allerlei al dan niet deskundigen ons weer tot de orde roepen. Nu ik toch de betrekkelijkheid als centraal thema heb gekozen, schaar ik de houdbaarheid van die regeltjes daar meteen maar onder. 

Daar wil ik direct bij zeggen, dat naar mijn indruk de aanpassing aan de corona-regie door de leden van de HTC heel goed is. Het is natuurlijk moeilijk om bij de nazit op het terras de gewenste afstand te bewaren, maar het digitaal afhangen, spelen, op-en afgaan van de baan verlopen volgens plan, heb ik begrepen. Dus ook de negatieve invloed van het virus-regime is  maar betrekkelijk. Sterker nog: ik begreep onlangs dat het aantal leden stijgt en dat vind ik een compliment aan alle tennissers van de club. 

Voordat mijn teksten nou al teveel op de terminologie van Rutte gaan lijken, wil ik weer terug met de voetjes op de vloer. En dat wil zeggen:  lekker klagen; ik ben tenslotte een Nederlander dus al teveel optimisme staat me gewoon niet. Waar zal ik dan eens lekker over klagen? Nou, het valt me helemaal niet mee om geschikte onderwerpen voor dat doel te vinden. Op zichzelf is dat natuurlijk een reden om te klagen, maar dan is het net of de huisarts in z’n wijk allemaal ziekmakers verspreidt om mensen weer beter te kunnen maken; dat gaan we niet doen. 

Nee, laat ik het dicht bij huis houden: het uurtje bij Albert Hein voor kwetsbare ouderen, ’s morgens tussen 7 en 8 uur. Een op zichzelf mooi streven, als het wat later op de dag was tenminste. Want niet alleen moet je er afgrijselijk vroeg je bed voor uit, het is ook een moment, dat het brood nog niet afgebakken is en voor het grijpen ligt, dat die arme personeelsleden voor het vullen van de vakken een goed deel van de winkel vullen, en dat er een hoog percentage volk loopt dat geen inkopen komt doen, maar winkelt. Kar dwars in het pad, afstand klant - artikelen ongeveer tweederde van het pad, want de leesbril ligt nog op het nachtkastje, en een overkill aan keuze van hetzelfde artikel in het schap. Zo’n winkelaar komt daar niet uit, moet elk doosje, flesje, pakje in de hand hebben, rond draaien want dat lezen gaat dus niet en weer terugzetten. Volgende doosje, flesje, pakje met hetzelfde artikel, maar iets meer of minder suiker, iets meer of minder vet, iets meer uitgesproken ‘smaak waar de consument al zo lang op wacht’ en ga maar door. Na lange tijd is dan de keus gevallen op artikel A, maar dan kijken we nog even op de andere artikelen of de prijs vergelijkbaar is. Dan toch maar artikel G. Maar o jee, de hoeveelheid ongedraaide vetzuren is daarin ongeveer twee keer zo hoog als in artikel L. Dus dan toch maar naar A? Ja dat had je gedacht: bij het pakken van flesje A komt plotseling ook nog doosje X tevoorschijn. Aanleiding voor een gedegen onderzoek. 

En probeer nou niet te vragen of je er even bij mag, want is de concentratie van de winkelaar verstoord en ben je slachtoffer van een blik die je hele dag verder op je netvlies blijft plakken en een grauw waarop een volwassen luipaard trots zou zijn. 

Wat hier de betrekkelijkheid van is? Dat je graag anderhalve meter afstand houdt. 

Hartelijke groet

kees

Hoi Kees, dag Gerard Overzicht