Trotse opa langs de lijn?

Hoi Kees,

In jouw laatstverschenen brief aan mij stelde je enkele vragen. Hoe het nu met mijn spelniveau en -plezier is? Hoe het met mijn conditie is gesteld? Of ik me allerlei partijtjjes uit het verleden nog kan herinneren? En - het belangrijkste - hoe het met me gaat?Alvorens ik tracht daar sluitende dan wel tevredenstellende antwoorden op te geven, wil ik eerst ingaan op jouw poging het aan tennis gelieerde spelletje padel bij HTC te promoten.

Ik moet bekennen dat padel voor mij nog een volslagen onontgonnen terrein is. Ik heb het nog nimmer in het echt gezien, laat staan dat ik ooit één padelbal heb geslagen. Ik zal niet de enige HTC’er zijn. Vandaar dat ik mij tot het wereldwijde web heb gewend. Daarop kun je heel goed zien hoe dat spelletje gespeeld moet worden. Bovendien heb ik een filmpje bij de KNLTB en padel.nl bekeken, waarin haarfijn wordt uitgelegd hoe de spelregels luiden: https://www.nlpadel.nl/alles-over-padel/ontdek-padel/wat-is-padel/spelregels/

Nou om die regels allemaal te snappen daarvoor moet je al heel wat in je mars hebben. Ik heb begrepen dat het bestuur van onze - na jouw afscheid niet helemaal meer onze - club onderzoekt in hoeverre de aanleg van zo’n padelbaan, misschien wel twee banen, gewenst en haalbaar is. Een groep die dat onderzoekt gaat denkelijk onder leiding staan van voorzitter Ruud van der Laan, die zich op het tenniscomplex steeds meer als een soort ‘bouwpastoor‘ manifesteert. Ik kan me herinneren dat hij vele jaren geleden meldde, dat hij wel een tijdje als interim-voorzitter de club uit de brand wilde helpen. Die man is onvermoeibaar. Daarnaast staat hij ook nog zo’n twee keer per week op de baan om potjes te tennissen. Of hij en ik in de nabije toekomst ook padellen is de grote vraag. Het spel schijnt namelijk vanwege het snelle en flitsende karakter met name  aantrekkingskracht op jongeren te hebben, nooit verkeerd voor het voortbestaan van wat voor vereniging dan ook. 

Ik mag me dan graag nog immer een jongere voelen, de werkelijkheid is ietsje anders. Dat brengt me op het antwoord op jouw vragen. Mijn tennisprestaties zijn van een ander niveau dan je gewend was, zeg maar uit een periode dat we samen onze kunstjes vertoonden. En die conditie: dat is een beetje een aflopende zaak. Zeker als je weet, dat hedentijdse bezoekjes aan sportscholen of joggen op die mooie Drentse heidevelden aan mij niet besteed zijn. Het plezier neemt ook af, hoewel... niet altijd. Er zijn nog steeds momenten, dat Ik denk een wereldpartij te spelen. Maar ja, dat idee had ik ook toen ik me in een ver verleden wekelijks op zondag de voetbal-ster in het zesde van VSV Vreeswijk waande. Dus dat zegt niet zoveel. Als je met andere woorden echt wilt weten hoe het met me gaat, dan gaat het - gezien de omstandigheden - prima. 

Om te checken of dat inderdaad het geval is, heb ik nog een suggestie: leg je oor eens te luisteren bij anderen. Wie weet krijg je dan een minder bevooroordeelde mening te horen. Nog beter zou zijn als je gewoon weer een keertje langskomt op het tenniscomplex. Want je aanwezigheid wordt door deze (in elk geval) en gene gemist. Dan kun je tevens aanschouwen hoe je kleinzoon het er tennissend vanaf brengt. Hem zag ik laatst in actie op het eerste HTC-seniorentoernooitje sinds de uitbraak van de covid-19-pandemie. Met zijn elf jaar tussen volwassenen op de baan? Ja dat kan, omdat zijn vader in dat toernooi met een blessure voortijdig afhaakte. ‘Wat heb je nou weer?’ schalde het over het terras. Mijn eerste gedachte (ik wist niets van die blessure): weer zo’n jongen, die iets niet van zijn vader mag. De werkelijkheid was anders. 

Die werkelijkheid zegt mij ook, dat het niet lang zal duren of hij slaat zijn vader van de baan. Je moet beslist een keer komen kijken. Niet alleen veel ouders, maar ook grootouders zijn vaak trots als ze hun kroost op een voetbalveld zien rondrennen. Jij zou overigens in mijn ogen de eerste opa zijn, die op het HTC-sportpark een kleinzoon ziet tennissen. Ik kom dan met plezier naast je staan, mogelijk gezien onze conditie wordt dat zitten. Wie weet gaat hij ook padellen. Dat zie ik mezelf niet zo gauw doen. Maar dat had je waarschijnlijk al begrepen. k hou me maar bij m’n tennisleest. Dat kost al moeite genoeg.

Groeten,
Gerard.

Nieuws Overzicht