Maar als op de Olympische Spelen de atletiek -de moeder aller sporten- van start gaat, dan ga ik er eens echt goed voor zitten. En kan ik met volle teugen genieten. Het maakt niet uit of het werpen, springen (hoog, ver, dan wel als een drietrapsraket), stoten of slingeren is. Zoals die atletisch uitziende grote Canadese kerel welhaast achteloos zo’n kogel bijna 85 meter verder in het gras laat ploffen! Daar waar zijn in de sportschool opgepompte concurrenten ook na vijf pogingen soms in de buurt van de 80 meter komen. Alleen snelwandelen is mijn pakkie-an niet, zo onnatuurlijk, gewoon niet om aan te zien. En dan heb ik in dit rijtje van atleten de andere lopers nog niet eens genoemd. Al die gasten die zo snel als mogelijk hun favoriete afstanden tussen de 100 meter en 42.195 kilometer wensen af te leggen. 

Daarin doen de Nederlanders het ook nog eens fenomenaal goed, zelfs leidend tot brons, zilver en goud. Met als absoluut hoogtepunt de winst van Sifan Hassan op de marathon, nadat zij ook al successen had geboekt op de 5 en 10 kilometer. Op de eerste plaats is dat natuurlijk een persoonlijke overwinning voor de vrouw, die 16 jaar geleden door haar moeder vanuit Ethiopië naar Nederland werd gestuurd om daar haar geluk te beproeven, wat voor Hassan in haar geboorteland niet was weggelegd. Ze werd opgevangen in Zuidlaren, in ons Drenthe. 

Haar overwinning op de slotafstand van de Spelen zie ik tevens als een zoete wraak op al die lui die vinden dat er in ons land geen plek moet zijn voor vluchtelingen, geluk- en asielzoekers. Laat nou uitgerekend de voorman van die beweging er als de kippen bij zijn om de wereld te laten weten dat hij de prestatie van Sifan Hassan GEWELDIG vindt. PROFICIAT! 

Kees, hoe moeten we dit noemen? De opperste vorm van opportunisme? Hypocrisie? Een poging goede sier te maken? Zieltjeswinnerij? Hier ter dorpe, ook in Drenthe en eveneens actueel, is het niet verwonderlijk dat ik onmiddellijk aan het gezegde van die wolf in schaapskleren moet denken. Ja het zuur komt boven, dat kost nauwelijks moeite. Sifan Hassan kun je wel met iets anders gelukwensen. Namelijk dat mensen en partijen van een andere politieke kleur toentertijd het Nederlandse asiel- en vluchtelingenbeleid vormgaven. 

Vanzelfsprekend kwam de nieuwbakken minister-president van ons land ook heel rap met zijn felicitaties. De man die aan het hoofd staat van een ploeg, die als een van de speerpunten in het hoofdlijnenakkoord ons kort voor de Spelen laat weten, dat het budget voor topsport omláág moet. In goed Nederlands/Jiddisch-Hebreeuws heet dat een gotspe. Oftewel een bijzonder grote brutaliteit. Over dat soort mensen wordt wel eens geschreven dat zij met hun zware baan ook een vorm van topsport bedrijven. Kees, dat moet een tikfout zijn. Tobsport is de juiste benaming.

Groeten,
Gerard.