HTC Kees naar Gerard
Goede Gerard,
Een thuiskomertje. Zo heet zo’n dun wieltje in de auto, met een band er omheen die niet lek is in tegenstelling van, hopelijk, één van de andere banden van diezelfde auto. Een lullige ding eigenlijk, maar o zo nuttig als het er werkelijk om gaat.
Begrijp me goed: ik vergelijk jou niet met dat thuiskomertje, de benaming alleen viel me op. Lullig? Nee hoor, je loopt wat achter en dat siert je. Je weet bijvoorbeeld niet wat BG en E in onze tennisvereniging wil zeggen. Met je, naar mijn mening wel degelijk professioneel bepaalde nieuwsgierigheid, zoek je dat dan uit. Prettig voor mij, want dan hoor ik het ook. En als ik het moet hebben over het feit, dat ik eerlijk gezegd nu alweer vergeten ben waar BG en E voor staat, duik ik wel erg diep in mijn aan ouderdom te wijten zwakheden. Ik probeer daarmee niemand te vermoeien, omdat ik er zelf al zo moe van word.
Je verhaal over vrijdag-de-dertiende en de bijbehorende rampspoed, trouwende schoonzusters wier auto door een losgebroken paard werd aangereden, is in mijn beleving niet helemaal af. Waar ik zo benieuwd naar was, is hoe dat paard (het dier dus…) er vanaf gekomen is. Of is daaruit af te leiden wat me enige tijd geleden overkwam: twee paarden die met elkaar stonden te redetwisten of ze nou wel of niet op de toen komende vrijdag (een ‘de-dertiende’) zich voor een karretje zouden laten spannen. Gemiste kans, als je er nog eens op terug wilt komen, houd ik me aanbevolen.
De kans om mij te leren waar het begrip bitterbal vandaan komt, heb je glorieus ingekopt. Het is een hele opluchting om te horen, dat die bitterbal weliswaar met tennissen te maken heeft, maar niet de omschrijving is van de ballen die ik (of jij) in het verleden in het net of in het bos sloegen.
Nee, je leert me dat het hier gaat om de smakelijke begeleiding van een veelal ook al smakelijke versnapering. En ik begrijp ook waarom dat ding toch BITTERbal heet; een kwalificatie die doorgaans niet aan smakelijk wordt gekoppeld. Maar de combinatie met het edele tennisspel is mij volstrekt duidelijk. Ik ben ook in de boeken gedoken, kon niet achterblijven, en zie dat deze geschiedenis ook een voorganger heeft als het gaat om naamsverwantschap met de sport.
De oer Nederlandse kroket werd indertijd geserveerd in de pauze en de nazit van een spelletje, dat ik de voorloper van golf zou willen noemen: croquet. Ik weet, dat ik me voorlopig niet in de buurt van de Havelter Golfclub zal kunnen begeven zonder het risico te lopen geraakt te worden door een afzwaaiende golfbal en een in de verte wel heel zachtjes geroepen ‘foooooor’, maar de wetenschap mag zich door dit soort kleinigheden niet laten muilkorven. Overigens zijn er beoefenaars van deze edele croquetsport die spreken over croquette, hetgeen de stap naar het al even edele golfspel ietsje kleiner maakt.
Alles bij elkaar wil ik me toch nog graag positief tonen over jullie ‘thuiskomen’. Want als je vanwege de afstand alleen maar via brieven contact met elkaar kunt hebben, gaat er wellicht toch iets verloren. Je roept me op om op één van de BG en E festijnen te verschijnen en koppelt daar terecht onmiddellijk je twijfels aan. Dat is niet omdat ik deze commissie (of is het een werkgroep?) niet naar waarde schat, in tegendeel. Het is ook niet omdat ik vrijdag-de-dertiende wantrouw. Mijn moeder was heftig bijgelovig, dus dat ben ik wel afgeleerd. Het is gewoon omdat ik de massaliteit van feestgedruis haat, want ik versta bij die gelegenheden de aanwezigen niet. En omdat ik een meegaand type ben knik ik dan wel eens een ‘ja’ of schud een ‘nee’ terwijl ik daar achteraf verschrikkelijk veel spijt van heb. Toch nog één van die aan ouderdom te wijten zwakheden.
Dus heb het met z’n allen Bere Gezellig en Eet (bitterballen, want dan drink je ook een bittertje).
Hartelijke groet
kees
