Goede Gerard

Natuurlijk heb jij -als vrouwvriendelijk sportfanaat- het Wereldkampioenschap voetbal voor vrouwen nauwgezet gevolgd. Over de kwaliteit van het geboden spel moeten wij, als echte mannen, natuurlijk enigszins neerbuigend doen. Zo van ‘Ach ja, leuk, maar…’. Ik heb persoonlijk bij een aantal wedstrijden genoten van het gebodene: het spel, de spanning en vooral de inzet. Het steekt dan naar mijn mening af tegen de mentaliteit van 2-0 voor staan bij de rust en alsnog met 3-2 verliezen, die je bij onze mannelijke professionals nog wel eens tegenkomt. En wat me telkens buitengewoon veel plezier deed was de sfeer op en om de tribunes. Daar zag je de aanhang van beide partijen fanatiek ‘aanhangen’, maar het bleef gericht op het spelletje en niet op de tegenstander. Een vrolijke manier van ondersteunen kon je zien en tevens kortdurend, maar echt verdriet bij tegenvallers.

En dan die persconferenties, waar een ernstige coach een verhaal vertelt temidden van een stel giechelende meiden. Wat een verschil met Koeman en Schneider of Ten Hag en De Ligt. Nee, ik laat Van Gaal nog maar even buiten beschouwing, laten we hem een uitzondering noemen.