Ik moest prompt terugdenken aan al die keren dat Trump bij zijn verkiezingsbijeenkomsten naar en van het podium werd begeleid met de muziek van The Rolling Stones en met name van het nummer ‘You Can’t Always Get What You Want’. Dit tot verontwaardiging van Jagger, Richards en consorten. Trump wilde daarmee natuurlijk niet suggereren dat er een mogelijkheid was dat hij de race om het hoogste Amerikaanse ambt zou verliezen. Hij wenste zijn achterban enkel duidelijk te maken dat ‘wij het allemaal niet kunnen betalen’. En dat de Amerikanen zich tevreden moeten stellen met het tweede deel van dit refrein: ‘But if you try sometime you find, you get what you need’.

De Trumpcampagneleiders hadden in mijn ogen beter kunnen gaan voor een andere hit van die welhaast onverwoestbare Britse popscorers, die zich in Havelte mogen verheugen in de erenaam The Big Stones. Maar ik dwaal af. Ik doel op die andere hit: It’s All Over Now. Daar zouden The Stones denkelijk geen bezwaar tegen hebben gemaakt. In 1964 zongen The Valentinos dit liedje al, maar dat leverde de schrijvers Bobby en Shirley Womack en hun groepje slechts bescheiden succes op. Maar toen The Rolling Stones It’s All Over Now op single uitbrachten, werd het in no-time hun eerste nummer 1-hit in onder meer Engeland en Nederland.

De Trumphulpjes hadden overigens ook rustig de B-kant van die single (ja zo was dat vroeger, jongelui) in stadions en op andere rallyplekken kunnen laten schallen. Weet jij wat er op die B-kant van dat plaatje staat? (This should be played LOUD, zoals het dringende advies van hun platenmaatschappij immer luidde): Good Times, Bad Times! Ik verzin het niet, Kees. Die twee  slogans kun je in het geval Trump zo aan 2016 en 2020 plakken.

Onze Mark Rutte heeft het de laatste tijd vaak gehad over het ‘Nieuwe Normaal’. Kinderspel natuurlijk vergeleken bij wat Trump daarmee bedoelt. Hij heeft die presidentsverkiezingen helemáál NOOIT verloren. Want het is toch volstrekt onmogelijk dat deze man, met wat hij ook doet, ooit een nederlaag lijdt? Trump kán niet verliezen (én niet tegen z’n verlies, wat hem tot een nog grotere loser maakt). Niet met golf, niet met presidentsverkiezingen. Al dik voordat de stemmen waren geteld, verklaarde hij zichzelf tot winnaar.

Kees, dat levert bijzonder interessante mogelijkheden op, als ik dit Nieuwe Normaal op mijn toekomstige tennispotjes projecteer. ‘Ho, ho, ze zeggen dan wel dat ik met 6-4 verloren heb. Maar dat is NEPnieuws. Ik stond halverwege met 4-3 voor. En toen begon mijn tegenstander ineens heel vals te spelen. Hij ging met topspin serveren, gaf ultrakorte dropshots en lepe lobs, smashte keihard de ballen in de hoek en had ook nog een prima backhand achter de hand. Het hielp ook al niet dat ik probeerde punten te stelen door alle ballen die hij IN sloeg consequent UIT te geven. En die scheids, ik bedoel die umpire - want we hebben het wel over tennis, hè - trapte daar damned niet in. Wat een corrupt zooitje! Hoe gemeen!‘

We mogen ons gelukkig prijzen, Kees dat het er alle schijn van heeft (laten we een voorzichtige toon aanslaan) dat het Oude Normaal een ietsiepietsie terugkeert. Hoewel, je weet het maar nooit in deze gekke tijd. Je krijgt immers niet altijd wat je wilt.

Groeten,

Gerard.